نحوه ارائه و طبقه بندی اقلام در صورت‌های مالی از یک دوره به دوره دیگر نباید تغییر کند مگر:
تغییری عمده در ماهیت عملیات واحد تجاری یا تجدید نظر در نحوه ارائه صورت‌های مالی حاکی از این باشد که تغییر مذبور به ارائه مناسبتر معاملات یا سایر رویدادها منجر شود، یا تغییر در نحوه ارائه، به موجب یک استاندارد حسابداری الزامی‌شود.
در صورت ایجاد تغییر در نحوه ارائه صورت‌های مالی، واحد تجاری اطلاعات مقایسه‌ای را تجدید طبقه بندی می‌کند. (استاندارد شماره ۱ نشریه ۱۶۰ سازمان) به عبارت دیگر شرکت ها به منظور بهبود گزارشگری مالی خود اقدام به تجدید ارائه صورت های مالی خود می‌نمایند.
استانداردهای حسابداری تعدیلات صورت های مالی را که منجر به تجدید ارائه می‌شود پیش‌بینی نموده است. کمیسیون بورس اوراق بهادار تجدید ارائه را به صورت ذیل تعریف نموده است: (Schroeder, 2001)
واضح ترین شاخص تغییر رویه حسابداری و کشف اشتباهات تجدید ارائه حسابداری بر ارتباط بین شرکت و اشخاص ثالث مانند مشتریان و فروشندگان شرکت تاثیر نامطلوب می‌گذارد. دلیل این موضوع این است که تعدیلاتی که سبب کاهش جریان وجه نقد می‌شود، نگهداری وجه نقد برای سرمایه گذاری را می‌کاهد. دلیل دیگر این است که تجدید ارائه سبب افزایش هزینه های تامین مالی می‌شود.
در استاندارد حسابداری شماره ۶، تعدیلات سنواتی،به عنوان تعدیلاتی با اهمیت که به سنوات قبل مربوط می‌شود معرفی شده است. با توجه به بند ۳۷ این استاندارد، تعدیلات سنواتی در تعدیل مانده سود (زیان) انباشته ابتدای دوره منظور می‌گردد و به اقلامی محدود می‌شود که از « تغییر در رویه حسابداری« و« اصلاح اشتباه« ناشی گردد. همچنین با توجه به بندهای ۴۰ و ۴۱، چنانچه در رویه حسابداری تغییری صورت گیرد، ارقام مربوط به سال جاری، بر مبنای‌‌رویه جدید منعکس و ارقام مقایسه‌ای سنوات قبل نیز بر مبنای رویه جدید ارائـه مجدد می‌شوند.در این حالت، تعدیلات انباشته مربوط به سنوات قبل، به جهت اینکه هیچ گونه ارتباطی با نتایج عملکرد سال جاری نداشته است، نباید در تعیین سود یا زیان سال جاری دخالت داده شود. تعدیلات مذبور باید از طریق ارائـه مجدد ارقام سال‌های قبل به حساب گرفته شود، در نتیجه، مانده سود (زیان) انباشته ابتدای دوره نیز بدین ترتیب تعدیل خواهد شد. درمواردی ممکن است صورت‌های مالی منتشر شده یک یا چند دوره قبل شامل اشتباهات با اهمیتی باشد که تصویر مطلوب را مخدوش و در نتیجه قابلیت اتکای صورت‌های مالی مذبور را کاهش دهد. اصلاح چنین اشتباهاتی نباید از طریق منظور کردن آن در سود و زیان سال جاری انجام گیرد، بلکه باید با ارائـه مجدد ارقام صورت‌های مالی سال‌های قبل به چنین منظوری دست یافت. در نتیجه، مانده افتتاحیه سود (زیان) انباشته نیز بدین ترتیب تعدیل خواهد شد. تعدیلات سنواتی، به عنوان آخرین قلم در صورت سود و زیان جامع منعکس می‌شوند. شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در صورتی که تجدید ارائه داشته باشند معمولاً آن را به صورت رقمی مندرج در بخش تعدیلات سنواتی گزارش‌های مالی سالانه، ارائه کرده و رقم مقایسه‌ای قبل از تجدید ارائه را نیز ذکر می‌کنند. ارقامی که شرکت‌ها مبادرت به تجدید ارائه آن می‌ورزند، عموماً مربوط به اقلام تعهدی هستند.
۲-۵ حسابرسی صورت های مالی و کیفیت آن
حسابرسی بیان اظهار نظر حسابرس نسبت به انطباق صورت‌های مالی در چار چوب گزارشگری مالی از تمام جنبه‌های با اهمیت در حسابرسی مستقل رسیدگی به چیزی که شرکت ادعا کرده‌است.
هدف حسابرسی ارزش‌آفرینی به صورت‌های مالی می‌باشد حسابرس می‌خواهد قابلیت اتکا به صورت‌های مالی را بالا ببرد.هر چه استقلال حسابرس بیشتر باشد اعتبار دهی و کیفیت حسابرسی بالاتر خواهد بود. و حسابرس مستقل بالاترین درجه اعتبار را به صورت‌های مالی و در نتیجه هر چه استقلال حسابرس بالاتر باشد کیفیت حسابرسی بالاتر خواهد بود.
(لوبو و یان یان وانگ۲۰۰۸[۱۲]) حسابرسی نوعی نظارت است که شرکت ها به منظور کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و کنترل گزارشگری مدیریتی[۱۳] استفاده می‌شود. مطابق با تحقیقات قبل گزارشگری مدیریتی با قدرمطلق اقلام تعهدی اختیاری اندازه گیری می‌شود.
کیفیت حسابرسی با تغییر ساختار مالکیتی تغییر می‌یابد(هانون چن[۱۴] ۲۰۰۸)
در برخی مطالعات کیفیت حسابرس معادل کیفیت حسابرسی در نظر گرفته شده است. (وات کینس[۱۵]۲۰۰۴)
نوع مالکیت شرکت‌ها در انتخاب حسابرس در اقتصاد چین تاثیر دارد.(وانگ۲۰۰۸[۱۶]) در نتیجه روی کیفیت حسابرسی نیز تاثیر خواهد داشت.
کیفیت حسابرسی بر قابلیت اتکاء گزارشگری مالی رابطه مستقیم دارد. قابلیت اتکاء گزارشگری مالی با واکنش بازار به اعلام سود اندازه گیری می‌شود.(تاوووانگ[۱۷]۱۹۹۳)
اثر کیفیت حسابرسی روی هزینه سرمایه با نقش بیمه که مؤسسات حسابرسی در بازارهای سرمایه بازی می‌کنند تغییر می کند.(والاس۱۹۸۷،منون و ولیامس۱۹۹۴)
معیار دیگری برای اندازه گیری کیفیت حسابرسی «انبوه تعدیلات حسابرسی[۱۸]» می‌باشد. انبوه تعدیلات حسابرسی تفاوت بین سود حسابرسی نشده و سود حسابرسی شده می‌باشد و نشان‌دهنده توانایی حسابرس برای کشف اشتباه و تقلب در صورت های مالی حسابرسی نشده می‌باشد. با کنترل اندازه مؤسسه حسابرسی ارتباط بین انبوه تعدیلات حسابرس (کیفیت حسابرسی) و مدیریت سود منفی است. (یانگ مینگ و یانگ چینگ[۱۹]۲۰۰۴)ارتباط بین سطوح اقلام تعهدی اختیاری و کیفیت حسابرسی معکوس است.
جنسیت حسابرسان روی کیفیت حسابرسی تاثیرگذار است. حسابرسان زن ریسک گریز می‌باشند و در مقایسه با مردان اشتباهات بیشتری را در گزارش درج می‌کنند.(هاردیس[۲۰] ،دیانا وبرنسون[۲۱]۲۰۰۹)
کیفیت حسابرسی در گذشته احتمال این است که حسابرس یک اشتباه با اهمیت را در صورت‌های مالی کشف و گزارش نماید.(دیانجلو[۲۲] ۱۹۸۱) کیفیت حسابرسی میزان مطابقت بین اطمینان بخشی به دست آمده و اطمینان بخشی قابل قبول می‌باشد. (کنچل[۲۳]۲۰۰۷)
کشورهایی که دارای حسابرسی با کیفیتتری هستند، عملکرد دولتشان بهتر است.(احمد ریاحی۲۰۰۴)
کیفیت حسابرسی از طریق اقلام تعهدی غیرعادی بی‌علامت[۲۴] اندازه گیری می‌شود. اندازه مؤسسه حسابرسی با کیفیت حسابرسی و حق‌الزحمه حسابرسی رابطه مستقیم دارد.(جانگ هاگ،فرانسیس کیم۲۰۰۷)
معیارهای سنجش کیفیت حسابرسی شامل متخصص بودن مؤسسه حسابرسی در زمینه صنعت، استقلال مؤسسه حسابرسی و ریسک شهرت وجود دعوای قضایی برای مؤسسه حسابرسی با صاحبکاران بخصوص[۲۵] می‌باشد. قابلیت اتکاء اقلام تعهدی با کیفیت حسابرسی ارتباط مستقیم دارد.(دنیز چمبرز۲۰۰۸[۲۶])
واریانس کیفیت سود تعدیل یافته صنعت[۲۷] معیار سنجشی برای کیفیت سود می‌باشد. حسابرسان اطلاعات در دسترس سرمایه‌گذاران را افزایش می‌دهد و بنابرین ریسک سرمایه‌گذاری را می‌کاهد. بنابرین شرکت هایی که خوب حسابرسی می‌شوند باید هزینه سرمایه کمتری داشته باشند.(لیسا تیلیز[۲۸]۲۰۰۵)
