شکل ۴-۲۱- مقایسه میانگین واریانس شاخص برداشت سویا در کشت مخلوط با آفتابگردان
شاخص برداشت سویا در شرایط کنترل با علف‌های هرز نسبت به شرایط تداخل علف‌های هرز ۶٪ کاهش نشان داد. همچنین مقدار این شاخص در تیمار ۲۰% افزایشی سویا در کشت مخلوط (سویا+آفتابگردان) نسبت به تیمار ۳۰، ۴۰ و ۵۰٪ این ترکیب کشتی به‌ترتیب ۱، ۶ و ۵% کاهش نشان داد (شکل ۴-۲۱).

۴-۳-۶- عملکرد بیولوژیک
نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات بررسی شده سویا نشان داد که عملکرد بیولوژیک سویا تحت تأثیر الگوهای کشت مخلوط (p<0.01) قرار گرفت (جدول ۴-۳).
نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین عملکرد بیولوژیک (۱۰۵۳۵ کیلوگرم در هکتار) در تیمار کنترل تمام فصل علف‌های هرز در تک کشتی سویا و کمترین مقدار عملکرد بیولوژیک (۳/۴۵۵ کیلوگرم در هکتار) در تیمار ۱۰۰%+۲۰% (آفتابگردان+سویا) دیده شد که البته تفاوت معنی‌داری با تیمار ۱۰۰%+۳۰% (آفتابگردان +سویا) نداشت. همچنین یک روند کاهشی را با کاهش سهم کشت سویا در کشت مخلوط با آفتابگردان شاهد هستیم (شکل۴-۲۲).
شکل ۴-۲۲ مقایسه میانگین عملکرد بیولوژیک سویا در کشت مخلوط با آفتابگردان
عملکرد بیولوژیک سویا در شرایط کنترل علف‌های هرز نسبت به شرایط تداخل علف‌های هرز ۶۹٪ افزایش نشان داد. همچنین مقدار این صفت در تیمار ۲۰% افزایش سویا در کشت مخلوط (سویا+آفتابگردان) نسبت به تیمار ۳۰، ۴۰ و ۵۰٪ این ترکیب کشت به‌ترتیب ۲۰، ۳۲ و ۴۵% کاهش نشان داد (شکل ۴-۲۲).
۴-۳-۷- ارتفاع سویا
نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات بررسی شده سویا نشان داد که ارتفاع بوته سویا تحت تأثیر الگوهای کشت مخلوط (p<0.01) قرار گرفت (جدول ۴-۳).
نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین ارتفاع (۶۶/۱۰۲سانتی‌متر) در تیمار تک کشتی سویا در شرایط تداخل تمام فصل علف‌های هرز و کمترین مقدار این شاخص در تیمار ۲۰% و ۳۰% سویا در تیمارهای افزایشی کشت مخلوط آفتابگردان- سویا دیده شد که مقدار آن به‌ترتیب ۶۶/۶۹ و ۳۳/۷۱ سانتی‌متر بدست آمد (شکل۴-۲۳).
شکل ۴-۲۳- مقایسه میانگین ارتفاع سویا در کشت مخلوط با آفتابگردان
ارتفاع بوته سویا در شرایط کنترل علف‌های هرز نسبت به شرایط تداخل علف‌های هرز ۱۱٪ کاهش نشان داد. همچنین مقدار این شاخص در تیمار ۲۰% افزایشی سویا در کشت مخلوط (سویا+آفتابگردان) نسبت به تیمار۳۰% مقدار ۲% افزایش و نسبت به تیمار ۴۰ و ۵۰٪ این ترکیب کشت به‌ترتیب ۶ و ۱۵% کاهش نشان داد (شکل ۴-۲۳).
۴-۴- علف‌های هرز
علف‌های هرزی باریک برگ مزرعه شامل مرغ (Cynodon dactylon)، سوروف (Echinochloa cruss-galli)، قیاق (Sorghum halepense)، اویارسلام زرد (Cyperus esculentus) و چسبک (Setaria virilis) و پهن برگ‌های هرز مزرعه شامل گاوپنبه (Abutilon theofresti)، توق (Xanthium stramorium)، پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis)، خربزه وحشی (Cucumis melo var. agrestis)، تاج‌خروس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus)، تاج‌ریزی (Solanum nigrum) و کاهوی وحشی (Lactuca seriola) بودند.
۴-۴-۱-تراکم علف‌های هرز پهن برگ
نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات بررسی شده علف‌های هرز پهن برگ نشان داد که تراکم پهن برگ‌ها تحت تأثیر الگوهای کشت مخلوط (p<0.01) قرار گرفت (جدول ۴-۴).
نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین تراکم پهن برگ‌ها (۴۸ بوته در مترمربع) در تیمار تک کشتی سویا در شرایط تداخل تمام فصل علف‌های هرز و کمترین مقدار این شاخص در تیمار ۵۰% و ۴۰% لوبیاچشم بلبلی در تیمارهای افزایشی کشت مخلوط آفتابگردان- لوبیاچشم بلبلی دیده شد که مقدار آن به‌ترتیب ۶۶/۹ و ۳۳/۱۱ در متر مربع بدست بود (شکل۴-۲۳).
جدول ۴-۴- تجزیه واریانس میانگین مربعات صفات بررسی شده علف‌های‌هرز در کشت مخلوط آفتابگردان با سویا و لوبیا چشم بلبلی