ظهور فناوریهای نوین ارتباطی دگرگونی بنیادینی را در ارتباطات انسانی ایجاد کرده‌است. کاستلز معتقد است از آنجا که انتقال و جریان فرهنگ از طریق ارتباطات صورت می گیرد، حوزه فرهنگ که نظامهایی از عقاید و رفتارها را شامل می شود، با ظهور تکنولوژی جدید دچار دگرگونیهای بنیادین می گردد. ورود فناوریهای ارتباطی، دگرگونی در ساختار ارتباطات انسانی ایجاد کرده‌است. بل معتقد است جهان مجازی و امکان برقراری ارتباطات همزمان و بیشمار، منشاء ظهور فرهنگهای آنی و به دنبال آن ظهور هویتهای خلقالساعه شده است که در دوره محدودی شکل می گیرد و با ظهور هویتهای جدید به سرعت از بین می روند (مرتضی نورمحمدی، ۱۳۸۸).
ویژگیهای ارتباطات الکترونیکی در فضای مجازی شرایطی متفاوت با روابط رو در رو را برای کاربران فراهم می کند. سرعت عمل، ناشناسماندن و … فضای یکسان و مشابهی را فارغ از الزامات چون جنسیت، طبقه، قوم، نژاد و مکان فراهم می کند که تجارب متفاوتی را برای کاربران ایجاد می کند. تعاملاتی که در این فضا اتفاق میافتد، برای کاربران اینترنتی را با ذهنیت و گرایش جدیدی ایجاد می کند که می‌تواند رفتار و تعاملات آن ها را در دنیای حقیقی تغییراتی هر چند جزئی بدهد. ارتباطات اینترنتی می‌تواند انگیزه بیشتری را برای کاربران در بازی با هویت، رفتارهای آزمایشی و ارائه تصویری غیرواقعی فراهم سازد که ریسک شرمندگی در آن کمتر است (مرتضی نورمحمدی، ۱۳۸۸).
فناوریهای نوین ارتباطی و اطلاعاتی موجب می شود تا اجتماعات و هویتهای جدیدی تشکیل شود. مارک پاستر معتقد است در دوره جدید که اینترنت و ارتباطات الکترونیک در جامعه سیطره دارد، داده ها و اطلاعات یا به عبارت دقیقتر، اجتماعات مجازی هستند که هویت افراد را میسازند. وسایل نویت اطلاعاتی و ارتباطی تغییراتی را در برداشتهای فرد به وجود می آورد و هویتها را در وضعیت تازهای قرار می دهد که بسیار با گذشته متفاوت و حتی گاهی مغایر است. هویت در اجتماعات مجازی در مسیر فراملیتیشدن حرکت می کند. جامعه اطلاعاتی مبین هویت بیثبات، تغییرپذیر و منعطف انسان جدید است. در این جامعه دیگر نزدیک بودن افراد از لحاظ مکان نشاندهنده صمیمیت آنها نیست. و افراد در کشورهای مختلف می توانند با هم ارتباط داشته و احساس نزدیکبودن و هویت یکسان داشته باشند. هویت ملی در جامعه اطلاعاتی به دلیل ظهور اجتماعات مجازی به شدت تهدید می شود. در اجتماعات مجازی معمولاً افراد حداقل در یک چیز اشتراک دارند و آن علایق و منافعی است که آن ها در دور هم جمع می کند. این منافع که همان دسترسی به اطلاعات است، هویت آن ها را میسازند. هویتی که مدام در حال تغییر و ناپایدار است. هویت افراد در اجتماعات مجازی «هویتی دیجیتال» است. و سرزمین، زبان بومی و محلی، کشور، فرهنگ ملی و نژاد، هویت افراد را در اجتماعات مجازی تعیین نمیکنند، بلکه منافع مقطعی، محدود، و در حوزه موضوعات مختلف افراد را دور هم جمع می کند و هویت آن ها را می سازد (مرتضی نورمحمدی، ۱۳۸۸).
فناوریهای نوین ارتباطی امکان داشتن خلوت جدیدی را برای افراد با ایجاد فضایی شخصی و خصوصی در فضای مجازی برای افراد فراهم می کند. در این فضا افراد با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و با بهرهگیری از امکانات اینترنت مانند شبکههای اجتماعی و اتاقهای گفتوگو شبکههای گستردهای از روابط میان افراد شکل می گیرد که غیرقابل کنترل است. این امر به‌تدریج موجب از همپاشیدگی شبکههای سنتی روابط مانند همسایگی می شود و هویتهای جدا از جهان واقعی برای افراد ایجاد می کند (مرتضی نورمحمدی، ۱۳۸۸).
از مهمترین ویژگیهای فضای مجازی گسترش اهمیت فرد و حیطه خصوصی در برابر جمع و حوزه عمومی است. افراد در فضای مجازی در عین حال که می توانند در گروه‌های مختلف حضور داشته باشند؛ می توانند خود را جدا از دیگران و تنها نیز حس کنند. نبود مراتب قدرت در فضای مجازی باعث می شود، فردیت افراد در جمع حل نشود. در جهان واقعی قدرت انتخاب افراد، همواره تحت تأثیر عوامی چون جبر مکان، زمان، فرهنگ، حکومت و … محدود بوده است. اما در جهان مجازی این مرزها وجود ندارد و افراد در مقیاس جهانی می توانند دست به انتخاب بزنند (مرتضی نورمحمدی، ۱۳۸۸).
رسانه های جدید، رسانه های فردیشدن و مبتنی بر تعامل فردی انسان- رایانه هستند و موجب می شوند انسان‌ها بیش از پیش گوشهگیر، منزوی و کمتحرک شده و کمکم از زمینه عملی زندگی خود دور شوند.
به عبارت دیگر شکلگیری اجتماعات در فضای مجازی موجب می شود که اجتماعات در جهان واقعی به تدریج کمرنگ و بیاهمیت شود. این بدان معنا است که منبع هویت بخشی افراد متکثر و متنوع می شود و به همین جهت هویت ملی و انسجام اجتماعی یک جامعه به تدریج تضعیف می شود (مرتضی نورمحمدی، ۱۳۸۸).
با آمدن شبکههای اجتماعی مجازی، شکل جدیدی از زندگی در فضای مجازی شکل گرفت و روابط میان افراد با شکل سنتی آن تفاوت کرد و تأثیر غیرقابل انکاری بر روابط اجتماعی برجای گذاشت. شبکههای اجتماعی یکی از پرطرفدارترین رسانه ها هستند که مخاطبان بسیاری به خصوص از قشر جوان دارند. ویژگیهای تعاملی و ایجاد بستر برای ایجاد روابط اجتماعی از دلایل مورد استقبال واقعشدن شبکههای اجتماعی است. شبکههای اجتماعی با قابلیتهایی که در اختیار کاربران خود قرار می دهند، به ۵ اولویت اول کاربران اینترنت تبدیل شدهاند. فرد با طیف وسیعی از افراد در ارتباط است و علایق خود در زمینه‌های مختلف را با آن ها به اشتراک می گذارد. افراد در شبکههای اجتماعی می توانند هویتی کاملاً دلخواه داشته باشنتد و بر پایه همان هویت دلخواه ارتباط مجازی خود را با دیگران گسترش دهند. ظاهر این شبکهها جمعگرا است. امروزه تغییرات فرهنگی موجب شده که مردم ترجیح دهند در عین تنهایی، ارتباطات گستردهای هم با جهان پیرامون خود داشته باشند. شبکههای اجتماعی این خواسته را فراهم می کنند (امیر بارانی، ۱۳۹۰) شبکههای اجتماعی مختلف با سرویسها و خدمات مختلفی که در اختیار کاربران خود قرار می دهند، موجب تأثیرگذاری بیشتر روی زندگی آنها و جامعه و رفتارهای اجتماعی می شوند. شبکههای اجتماعی در حوزه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و … تأثیرگذارند. «این شبکهها کارکردهای گوناگون اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و ارتباطی دارند و به گفته مختصصان ارتباطات، شبکههای اجتماعی بیش از پیش رابطههای چهره به چهره را کاهش می دهند». (قوانلو قاجار. م. همایش شبکههای اجتماعی مجازی و زندگی روزمره)
به عنوان مثال فیسبوک با وجود امکانات و خدمات ویژه و جدیدی که دارد و با اینکه کاربران بسیاری را جذب کرده‌است، اما یکی از تأثیرات منفیاش روی روابط بین فردی است. به عنوان مثال در مطالعهای در انگلستان نشان داده است که حدود یک سوم طلاقها در این کشور با شبکه اجتماعی فیسبوک در ارتباط است (طهورا مهدوی، ۱۳۹۰).
